imamita

imamita: i·ma·mì·ta

agg., s.m. e f. TS relig.

agg., degli Imamiti | agg., s.m. e f., che, chi appartiene agli Imamiti | s.m.pl. con iniz. maiusc., setta di musulmani sciiti, diffusa spec. in Iran, in Siria e in Palestina, che riconosce dodici imam anziché sette come i Sunniti

\

DATA: 1917.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

imamita — pl.m. imamiti pl.f. imamite … Dizionario dei sinonimi e contrari
imamita — m odm. jak ż IV, CMs. imamitaicie; lm M. imamitaici, DB. imamitatów rel. «członek największej sekty szyitów wyodrębnionej w IX w., uznającej dwunastu imamów, jako następców proroka Alego; w lm nazwa sekty szyitów» … Słownik języka polskiego
Ya`far as-Sadiq — Ya‘far as Sádiq, sexto Imam de la rama chiídel Islam. Su nombre completo es Ya‘far Ibn Muhámmad Ibn ‘Ali Ibn Husséin Ibn ‘Ali. Biznieto de Husséin, uno de los hijos de Fátima, hija del Profeta Muhámmad y de Alí, cuarto califa de los llamados… … Wikipedia Español
imamiti — imamíti m mn <N imàmīt, G imamíta> DEFINICIJA isl. sljednici ekstremne sekte unutar islamskog šiitizma koja vjeruje u naslijeđe 12 posvećenih imama, od kojih je prvi Alija, a posljednji Muhamed al Muntazar 880. ETIMOLOGIJA v. imam … Hrvatski jezični portal

Academic Dictionaries and Encyclopedias